Lees hier de reacties van klanten die met Albanië | Reizen op maat een reis maakten naar Albanië.
Bijgewerkt: mei 2021
________________________________________________________
‘Met onze koffers vol verwachtingen vertrokken we in juli richting Albanië voor een rondreis met ons gezin. Na 2 dagen kwam ik echter ongelukkig ten val en brak daarbij mijn scheenbeen. Ik werd verzorgd in een plaatselijke verpleegpost en daarna per ambulance overgebracht naar het Spitali Amerikan in Tirana. Aangezien het een vrij complexe breuk betrof was het geen optie om terug naar huis te vliegen, maar diende ik eerst aldaar geopereerd te worden. De zorgen die ik in het ziekenhuis kreeg waren optimaal : Engelstalige dokters, vriendelijk personeel, hygiënische en ruime kamer. Na vijf dagen ziekenhuisverblijf werd alles in gereedheid gebracht voor onze repatriëring naar België wat ook zonder problemen verlopen is, zowel voor mij als mijn gezin . Bij aankomst ben ik onmiddellijk voor een check-up naar een ziekenhuis gebracht, waar vastgesteld werd dat alles prima uitgevoerd was in Tirana. Wat alvast een hele opluchting was. Na meer dan een jaar ben ik bijna terug in topvorm. Ook zeker een dankwoordje voor Hilbrand Adema van Albanië Reizen op maat die ons enorm geholpen heeft, ter plaatse en ook nog terug thuis, om alles prima te doen verlopen en op wie we steeds konden rekenen. En wij gaan zeker de geplande reis zo spoedig mogelijk nog eens overdoen!’ (2019)
___________________________________________________
‘(…) enorm bedankt voor je inspanningen voor en tijdens de reis. Wij hebben ontzettend genoten in het prachtige Albanië. Het was allemaal goed geregeld en waar het even niet ging zoals gepland, heb je voor goede alternatieven gezorgd.’
____________________________________________________
‘Als de slogan ‘reizen op maat’ ergens op van toepassing is, dan is het wel deze keuze die we bij jou gemaakt hebben, door deze reis te boeken. Het was goed en precies op maat. Daarvoor nogmaals dank!’ Lees hier het gehele verslag van Paul en Linda >
_________________________________________________________
‘Hilbrand Adema van Albanië | Reizen op maat heeft vanuit zijn kennis van het land een prima rondreis door Albanië voor ons samengesteld en in overleg met ons de bijbehorende hotels uitgezocht. Hij heeft het vertrouwen meer dan waard gemaakt!’
_____________________________________________________
‘We hebben genoten van de natuur, vooral de boottocht over Komani Lake was fenomenaal en ook de rit van Tropoje naar Kukes (N- Albanië) was magnifiek, de gastvrijheid van de lokale bevolking en de typisch Albanese keuken en gebruiken in Kukës. Ook kunnen we concluderen dat je als buitenlander vlot aan de beurt bent in het ziekenhuis van Durrës. Onze jongste zoon was namelijk in de zee in een schelp getrapt en kon direct zijn voet laten hechten. Hierdoor werden we gedwongen om iets anders te bedenken dan alleen maar aan het zwembad of strand te liggen. Zo zijn we namelijk ook nog een dag naar zowel Berat als Apollonia geweest. Wat daarbij opviel is dat, ondanks dat deze bezienswaardigheden overal aanbevolen worden, het totaal niet toeristisch aandoet. Al met al hebben we zeer genoten van onze reis, en kunnen we concluderen dat er nog wel wat plekjes zijn (Bajram Curri/Tropoja) die we wellicht nog een keertje terug willen zien en en we nog andere delen van Albanië willen ontdekken. De hotels en guesthouses waren helemaal in orde en we waren steeds weer verrast door de locatie van deze verblijfplaatsen. Hotel Adriatik in Durrës was naar onze mening helemaal top en zeker een aanbeveling waard voor andere reizigers.’
_____________________________________________________
‘Wij hebben na een dagje Tirana een schitterende fietstocht gemaakt vanaf het meer van Ohrid naar Korce, Leskovik, door het dal van de Vjosa naar Gjirokaster en vervolgens naar de kust. Vooral het dal van de Vjosa maakte veel indruk. Alle transfers, het dagelijkse vervoer van onze bagage en de overnachtingen waren geregeld door Hilbrand Adema van Albanië | Reizen op maat. Alles klopte met de offerte waardoor we op een heel fijne vakantie kunnen terugkijken.’
_________________________________________________________
Gastvrij Albanië
‘Een week ben ik door zuidwest Albanië getrokken om veelal archeologische vindplaatsen te bezoeken, waar mijn interesse naar uit gaat. Ik had de luxe om samen met Hilbrand Adema in een gehuurde auto te reizen. Ik had dus een privé-chauffeur en een privé-gids!
De hotels op de route waren besproken. En zo kwamen wij een keer na een lange dag reizen aan in de plaats waar we een overnachting zouden hebben. Het was een nieuw hotel gelegen op een weg die Hilbrand wel kende. Helaas had dat hotel geen huisnummer, zoals ook de andere hotels op die weg geen huisnummer hadden. Namen van de hotels waren ook niet altijd aangegeven.
De hele weg afgereden, niets gezien. Terug op die weg, weer niets gezien. Tot halverwege, toen een telefonerende mevrouw gezeten voor haar huis naar ons zwaaide (dachten wij!). We stopten daar en vroegen die vrouw of ze het hotel dat wij zochten kende. Neen, kende ze niet. Er voegden zich nog 2 andere vrouwen bij ons gezelschap. Die kenden het ook niet.
Ondertussen had Hilbrand veel plezier met die vrouwen (hij spreekt de taal) en kwinkslagen gingen over en weer, terwijl ik er wel aan toe was om mijn hotelkamer in te duiken. Na een hoop gedelibereer besloten 2 van de 3 dames bij ons in de auto te stappen en mee te helpen zoeken. Wat een hulpvaardigheid!
Zo hebben we weer wat heen en weer gereden, zonder succes. De man van een van de vrouwen werd opgetrommeld en kwam van de andere kant met zijn auto naar ons toe. Neen, hij kende het hotel ook niet. Tenslotte stapte Hilbrand een hotel binnen, voor de deur waarvan wij met z’n allen beland waren, om eens te vragen. Ja! De hoteleigenaar wist het, want het hotel dat wij zochten bleek van zijn neef te zijn! De hoteleigenaar reed ons voor en leidde ons naar het bewuste hotel, dat wij vanwege de ongelukkige ligging nooit zelf hadden kunnen vinden en waar wij al enkele keren langs waren gereden. Van de vrouwen hadden we inmiddels hartelijk afscheid genomen. Gaandeweg onze reis hebben we meermalen ervaren hoe vriendelijk en behulpzaam Albanezen zijn. Albanië, warm aanbevolen!’
_______________________________________________
Onze zevendaagse reis door Albanië
‘Het was lekker weer die dinsdag in mei. We waren met de – gloednieuwe – VW Transporter onderweg van Himarë naar Berat: een rit van een paar uur. Nog genoeg tijd om een ommetje te maken bij Vlorë. Hilbrand herinnerde zich een leuk orthodox kerkje op een eilandje in een afgelegen lagune. Jaren geleden was hij er eens geweest. Zijn voorstel om er te gaan kijken sprak ons wel aan. Met de kaart op schoot, de zon als kompas en een behulpzame Albanees vonden we onze weg de stad uit. Brede boulevards en massieve flatblokken in pasteltinten maakten plaats voor verlaten terreinen, olietanks en betonnen skeletten van voormalige fabrieken. Na een paar kilometer dennenbossen reden we door open terrein en stonden we aan de lagune. Bingo! Op ongeveer 800 meter afstand zagen we een lange streep boven het water: een brug. En links een eiland met wat gebouwen. De brug hield echter naar het scheen op driekwart vanaf de vaste kant op. Zou alle moeite om het te vinden voor niets zijn geweest?
Hilbrand parkeerde de VW op een veldje en we liepen naar de brug. En passant zagen we weer een van de honderdduizenden bunkertjes van Enver Hoxha. Aan de kop van de brug passeerden we een soort SRV-wagen zonder enige klandizie, maar met een assortiment waarvoor een gemiddelde Nederlandse cafetaria zich niet hoeft te schamen. Twee parasols ervoor, een plastic tafeltje, twee stoelen en een barbecue gaven de indruk dat we hier te maken hadden met een toeristische trekpleister. Het had alles weg van weer een onverklaarbaar Albanees ondernemersinitiatief, want afgezien van drie jonge kerels op de lange houten brug was er geen leven te zien. De smalle houten brug oogde niet erg solide, was recentelijk provisorisch opgelapt met planken en spijkers. Hij had gelukkig leuningen, dus namen we het risico en begonnen de wandeling van een paar honderd meter over de schots en scheef liggende planken. Na 300 meter hield het op. Het laatste deel van de de brug ontbrak inderdaad.
De verdere verbinding met de bewoonde wereld werd onderhouden door een blauw, roestig stalen bootje dat nu aan de overkant lag en waaruit een jonge vent net met een plastic emmertje het water hoosde. Terwijl we overlegden of we een overtocht zouden wagen, naderde achter ons de priester. Deze Papas bleek een goedlachse veertiger met lang grijs haar in een knot, een forse baard en een zware bril. Hij was alleszins bereid de invasie – wij dus – te gebruiken om zijn beklag te doen over de overheid die niet wilde reageren op zijn brieven om de brug te herstellen waarover hij vertelde dat-ie afgelopen winter met zwaar weer in de golven was verdwenen. En ja, we zagen op het strand planken die onmiskenbaar dezelfde kwaliteit hadden als die van de brug.
Misschien was het ons medeleven, met Hilbrand als tolk voorop, misschien zijn hoop dat hij hier te doen had met een potentiële investeerder, maar hij bleek bereid ons mee te laten overvaren. Hij wenkte de hozende jongen en tien minuten later werden we in twee groepjes afgezet aan de overkant.
Het eiland bleek een paradijsje. Links het klooster, met daarvoor een groentetuin, waardoor kippen scharrelden, rechts een halfoverdekte galerij en voor ons een heel oud kerkje met daarvoor een galerij. Het lag tegen een heuvel onder schaduwbrengende bomen. Terwijl de Papas aan Hilbrand uitlegde dat hij hier in de zomermaanden groepen jongeren ontving, haastten wij ons naar het kerkje.
Of je nu gelovig bent of niet –wij niet dus- je wordt toch een beetje stil als je een kleine twaalfhonderd jaar oude gebedsruimte binnenloopt: een koele, halfduistere omgeving met een sober priesterkoor, goudgekleurde bijbelse voorstellingen, iconen, kaarsen en vooral een gewijde stilte. Het is alsof de geschiedenis van heel veel generaties op je schouder landt. Een prachtige omgeving als deze stemt tot nadenken, je zou hier gerust een paar uur kunnen zitten mediteren. Voor bezoekers liggen er kaarsjes, die je voor 15 Lek kunt aansteken. Dat doen we dan ook –en we denken allemaal even voor onszelf aan overleden dierbaren. Jammer, dat de koster die opduikt ons meldt dat fotograferen hierbinnen verboden is.
Na een half uurtje worden we weer samen met de Papas overgezet. Onze kleine gift slaat hij af. Hij verwijst ons met onze donatie naar de veerman, de jonge vent die ons weer overzet. We lopen de lange brug weer samen af en stappen in de VW. Terwijl we wegrijden zien we onze Papas plaatsnemen aan het plastic tafeltje, de handen netjes gevouwen. Op de barbecues worden net een paar lappen vlees gelegd: het is etenstijd. En wat betreft die brug: voor ons hoeft-ie niet per se terug. De moeite om er te komen maakt het bezoek nog specialer.
Een bijzonder uitstapje als dit maak je alleen maar mee als je in gezelschap bent van iemand die de weg kent, bijzondere plekjes weet, die maatwerk kan leveren voor bezoekers uit Nederland en die de taal beheerst. Dankzij Hilbrand hadden wij met zijn zessen die dinsdag in mei 2015 een indrukwekkend mooie ervaring. En het zou niet de enige zijn van onze reis van die week.
Met Hilbrand Adema van Albanië | Reizen op Maat hadden we een gezellige gesprekspartner, gastheer en filosoof, en een Albaniëkenner die ons een geweldig mooie week wist te bezorgen. Wij gaan beslist nog eens terug!’
___________________________________
Albanië: verwachtingsvolle spanning…
‘Albanië is een must. Ik was daar al eerder, najaar 2006, en wilde per se terug om mijn kinderen dit prachtige land te laten zien. Dat gebeurde afgelopen voorjaar, prima georganiseerd door Hilbrand Adema van Albanië | Reizen op maat. We moesten ons tot het zuiden beperken vanwege de tijd, maar dat zuiden mag er dan ook wezen! Behalve prachtige, volstrekt onbedorven stranden zijn daar ook culturele hoogstanden te bewonderen als de stenen stad Gjirokastër en het magische Butrint.
Uitermate boeiend is om mee te krijgen hoe een overgang verloopt van dictatuur naar moderne democratie. Die twee werelden bestaan gewoon naast elkaar (nu ja, die eerste niet meer echt maar nog wel in de restanten, zoals die duizenden bunkertjes overal en nergens). Gecombineerd met de mediterrane sfeer levert dat een ongewoon leefklimaat op, er hangt een verwachtingsvolle spanning in de lucht, en de mensen maken een open en blije indruk. Dat is wat de ouderen betreft ook wel voor te stellen, nu ze er zo lang niet bij hoorden. De ervaring dat de twee oude mensen, met wie we hierover een gesprek hadden helemaal geëmotioneerd raakten zal me altijd bijblijven.’
_________________________
Përmet was een belevenis!
Nico en Margreet maakten met de caravan een reis door Albanië en bezochten op advies van Hilbrand Adema van Albanië | Reizen op maat het muziekstadje Përmet. Daar hadden we een ontmoeting met een vooraanstaand muziekensemble voor ze geregeld. Dit waren hun belevenissen.
‘Permet was beslist een belevenis. Aangekomen vonden we snel hotel Permet, maar we kozen per abuis de ingang van de buren. Dat is het restaurant ernaast, maar deel uitmakend van hetzelfde gebouw. We werden allerhartelijkst ontvangen en het duurde even tot we door hadden dat we eigenlijk verkeerd zaten. Toen was er al gebeld naar een neef van de eigenaar van het restaurant die aanbood ons naar het hotel te brengen. Dat bleek hotel Amazir iets verderop te zijn, van de broer van de restauranteigenaar. Op zich was daar niks mis mee: prima kamer met ontbijt voor € 20. En een veilige plek voor onze caravan.
We hebben gegeten in het restaurant (naast hotel Permet dus) en werden daar opgehaald door musicus Ylli. Toen kwam de aap uit de mouw… omdat wij niet geboekt hadden in hotel Permet mocht het optreden daar niet plaatsvinden! Die koppeling was ons onbekend, maar werd uitstekend opgelost. De restauranteigenaar had nog een mooie groepsruimte en daar konden we terecht, Sterker nog: hij en zijn vrouw deden van harte mee. Er werden nog wat familieleden gebeld die ook aanschoven; de ramen naar het plein werden opengeschoven, zodat het hele plein kon meegenieten…
En geweldig was het. De muziek had als thema liefde en trouw, maar er was ook een ballade die bedoeld was voor emigranten uit Albanië. De muziekvreugde, passie en emotie, maar ook de muzikaliteit dropen er van af. We werden meegenomen in de dans en hadden de avond van ons leven! De slimme hoffelijkheid heeft er inderdaad toe geleid dat wij de drankjes betaald hebben.
Ylli zorgde voor de vertaling. Hij vertelde dat hij mechanica studeert in Tirana. Hij was speciaal hiervoor naar Permet gekomen en genoot dubbel mee. Het contact met de vier musici was allerhartelijkst. Echt een belevenis. Hoe mooi wil je het hebben? Albanië | Reizen op maat van Hilbrand Adema, heel hartelijk bedankt!’
____________________________
Albanië, land in duplo
‘Albanië is een land in duplo. Het zweeft in tussen de grandeur van een rijke geschiedenis en de resten van een roestig communistisch regime. Deze dubbelheid laat zich overal zien. In historische stadjes met verborgen musea en antieke kloosters, maar ook in het landschap waar onverhoeds rijen bunkers te ontwaren zijn. Op de grondvesten hiervan groeit een nieuw Albanië dat aansluiting zoekt bij de moderne wereld. In het straatbeeld is de ezelkar vrijwel geheel verdrongen door de eigentijdse MPV en aftandse Mercedessen. De trein rijdt soms, de bus brengt je overal waar je naar toe wilt.
De buitengewoon vriendelijke bevolking van Albanië vindt houvast in al deze schakeringen. Wie in Tirana op een van de vele terrasjes plaatsneemt, raakt zo in gesprek met de hoogopgeleide mensen aan het tafeltje ernaast. Wandelend op het platteland kun je wat fruit plukken om mee te nemen voor onderweg of word je binnengevraagd voor een kop thee. Op de pleinen in de stadjes vind je ook nog wat oude communisten die eigenlijk terug willen naar dertig jaar en vaak langer geleden.
Reis door de tijd
Een reis door Albanië is een reis door de tijd. De hoofdstad Tirana is een stad met een dorpse sfeer. Het grote plein in het centrum is een restant uit het nabije verleden. Op Italiaanse leest geschoeide regeringsgebouwen verraden iets van de grootheidswaan van het communistisch regime. De grote volksheld Skanderbeg kijkt op zijn paard gezeten uit over de drukte op het plein.
De kust van Albanië is een goed bewaard geheim, ook al doen de Albanezen hun best dat te bederven met veel en lelijke nieuwbouw die soms letterlijk in zee staat. Vooral Durrës, dichtbij de hoofdstad, is druk. Maar als je je even van het strand afkeert, stap je zo in het historisch verleden. Het amfitheater is het centrum van het antieke Durrës dat op sommige plaatsen letterlijk onder de nieuwbouw bedolven is. Een klein meisje declameert een gedicht voor de toeristen, op een gloeiend heet parkeerterrein bedelen enkele Roma en nergens, nergens worden we overvallen door opdringerige verkopers. Moskeeën en kerken staan broederlijk naast elkaar.
Verder naar het zuiden wordt de Adriatische Zee Ionische Zee. Heerlijk om in te zwemmen, heerlijk om aan te vertoeven. Op en om de stranden is het lekker eten en de zonsondergangen zijn onvergetelijk.
Besloten binnenland
Het Albanese binnenland is niet bedorven door moderne ontwikkelingen. Geen grote autowegen of bovenmaatse steden. Het berglandschap is eeuwenlang onaangetast gebleven. De mensen die het binnenland bewonen zijn er geworteld. Vriendelijkheid en gastvrijheid zijn ook hier de voornaamste kenmerken. Je kunt zo op een feest verzeild raken te midden van uitgelaten Albanezen die je uitnodigen om mee te zingen en te dansen. De suppoost van een klein museum vertelt graag over zijn museum, zijn dorp en zijn land. In Berat, het stadje met duizend vensters. Daar worden ’s avonds de wegen afgezet om ruimte te geven aan flanerende bewoners die op en neer lopen door de donkere straten. Jongens en meisjes lonken naar elkaar, af en toe worden er briefjes uitgewisseld. Flarden muziek waaien mee. Berat is een plaats om heel lang te willen blijven. Of is Gjirokaster nog aangenamer? Of het naamloze slapende dorp waar iedereen zijn best doet om enkele verdwaalde toeristen een feestmaal voor te zetten. Albanië is een parel waarvan je zou hopen dat hij onontdekt blijft, maar die je toch iedereen gunt.‘
