Een week ben ik door zuidwest Albanië getrokken om veelal archeologische vindplaatsen te bezoeken, waar mijn interesse naar uit gaat. Ik had de luxe om samen met Hilbrand Adema in een gehuurde auto te reizen. Ik had dus een privé-chauffeur en een privé-gids!
De hotels op de route waren besproken. En zo kwamen wij een keer na een lange dag reizen aan in de plaats waar we een overnachting zouden hebben. Het was een nieuw hotel gelegen op een weg die Hilbrand wel kende. Helaas had dat hotel geen huisnummer, zoals ook de andere hotels op die weg geen huisnummer hadden. Namen van de hotels waren ook niet altijd aangegeven.
De hele weg afgereden, niets gezien. Terug op die weg, weer niets gezien. Tot halverwege, toen een telefonerende mevrouw gezeten voor haar huis naar ons zwaaide (dachten wij!). We stopten daar en vroegen die vrouw of ze het hotel dat wij zochten kende. Neen, kende ze niet. Er voegden zich nog 2 andere vrouwen bij ons gezelschap. Die kenden het ook niet.
Ondertussen had Hilbrand veel plezier met die vrouwen (hij spreekt de taal) en kwinkslagen gingen over en weer, terwijl ik er wel aan toe was om mijn hotelkamer in te duiken. Na een hoop gedelibereer besloten 2 van de 3 dames bij ons in de auto te stappen en mee te helpen zoeken. Wat een hulpvaardigheid!
Zo hebben we weer wat heen en weer gereden, zonder succes. De man van een van de vrouwen werd opgetrommeld en kwam van de andere kant met zijn auto naar ons toe. Neen, hij kende het hotel ook niet. Tenslotte stapte Hilbrand een hotel binnen, voor de deur waarvan wij met z’n allen beland waren, om eens te vragen. Ja! De hoteleigenaar wist het, want het hotel dat wij zochten bleek van zijn neef te zijn!
De hoteleigenaar reed voor ons uit en leidde ons naar het bewuste hotel, dat wij vanwege de ongelukkige ligging nooit zelf hadden kunnen vinden en waar wij al enkele keren langs waren gereden. Gaandeweg onze reis hebben we meermalen ervaren hoe vriendelijk en behulpzaam Albanezen zijn. Albanië, warm aanbevolen!’
